Ik ben ervan overtuigd dat we de denkoefening moeten maken over waar we naartoe willen, doelen, normen, waarden en dan een systeem conceptualiseren om daaraan te voldoen.
Het bovenstaande is sowieso geen globale denkoefening want het speelt zich enkel af in de hoofden van de deelnemers.
Waar ik meer heil in zie is onze A. huidige uitdagingen in kaart brengen (is al veel gedaan) en dan de B. overkoepelende en fundamentele oorzaken filteren (is minder gedaan). Deze tegen het licht plaatsen en C. bedenken wat er aan het systeem moet veranderen om deze uitdagingen te tackelen. (zie onder)
Welke normen en waarden kunnen we hiervoor gebruiken met een globaal karakter? Ik zou de universele rechten van de mens nemen en deze dan uitbreiden met een ecologische context. De ecologie als rechtspersoon een evenwaardige zitje aan de onderhandelingstafel geven.
Om de oorzaak van het meest urgente probleem binnen onze poly-crisis te identificeren, moeten we bepalen welke fundamentele driver meerdere crises tegelijkertijd verergert. Een dergelijke overkoepelende oorzaak is de niet-duurzame exploitatie van natuurlijke hulpbronnen, aangestuurd door een 1. combinatie van economische groeimodellen, 2. consumentengedrag en 3. industriële praktijken.
In deze post zal ik mij houden aan B.1:
Het is een geldig en inzichtelijk perspectief om te stellen dat de grondoorzaak van ons economische groeiparadigma ons financiële systeem is. Het financiële systeem, met zijn nadruk op krediet, schuld, winstmaximalisatie en aandeelhouderswaarde, drijft inderdaad de meedogenloze jacht op economische groei aan. De overgang naar een model dat duurzame maatgetallen/metrics voor mensen, planeet en welvaart omvat, kan veel van de meest urgente mondiale problemen aanzienlijk aanpakken.
Grondoorzaak: het financiële systeem
Krediet en schuld:
Het financiële systeem is sterk afhankelijk van krediet en schuld, wat voortdurende economische groei vereist om deze verplichtingen terug te betalen en te onderhouden. Dit creëert een cyclus waarin economische expansie essentieel wordt voor het behoud van financiële stabiliteit.
Winstmaximalisatie:
Bedrijven en financiële instellingen geven prioriteit aan winstmaximalisatie, vaak ten koste van milieu- en sociale overwegingen. Deze korte termijn focus op financiële opbrengsten leidt tot exploitatie van hulpbronnen en aantasting van het milieu.
Shareholder Value:
Beursgenoteerde bedrijven staan onder constante druk om aandeelhouderswaarde te leveren, wat betekent dat ze hun inkomsten en winsten moeten verhogen. Deze druk houdt een op groei gericht economisch model in stand.
Door het financiële systeem te erkennen als een grondoorzaak van het economische groeiparadigma en over te stappen op een model dat duurzame maatgetallen/metrics voor mensen, planeet en welvaart omvat, kunnen we de meest urgente mondiale problemen aanpakken. Deze verschuiving vereist uitgebreide veranderingen in beleid, bedrijfsgedrag, financiële praktijken en maatschappelijke waarden, maar het is een cruciale stap naar een duurzamere en eerlijkere toekomst.
Ik ben ervan overtuigd dat we de denkoefening moeten maken over waar we naartoe willen, doelen, normen, waarden en dan een systeem conceptualiseren om daaraan te voldoen.
Het bovenstaande is sowieso geen globale denkoefening want het speelt zich enkel af in de hoofden van de deelnemers.
Waar ik meer heil in zie is onze A. huidige uitdagingen in kaart brengen (is al veel gedaan) en dan de B. overkoepelende en fundamentele oorzaken filteren (is minder gedaan). Deze tegen het licht plaatsen en C. bedenken wat er aan het systeem moet veranderen om deze uitdagingen te tackelen. (zie onder)
Welke normen en waarden kunnen we hiervoor gebruiken met een globaal karakter? Ik zou de universele rechten van de mens nemen en deze dan uitbreiden met een ecologische context. De ecologie als rechtspersoon een evenwaardige zitje aan de onderhandelingstafel geven.
Om de oorzaak van het meest urgente probleem binnen onze poly-crisis te identificeren, moeten we bepalen welke fundamentele driver meerdere crises tegelijkertijd verergert. Een dergelijke overkoepelende oorzaak is de niet-duurzame exploitatie van natuurlijke hulpbronnen, aangestuurd door een 1. combinatie van economische groeimodellen, 2. consumentengedrag en 3. industriële praktijken.
In deze post zal ik mij houden aan B.1:
Het is een geldig en inzichtelijk perspectief om te stellen dat de grondoorzaak van ons economische groeiparadigma ons financiële systeem is. Het financiële systeem, met zijn nadruk op krediet, schuld, winstmaximalisatie en aandeelhouderswaarde, drijft inderdaad de meedogenloze jacht op economische groei aan. De overgang naar een model dat duurzame maatgetallen/metrics voor mensen, planeet en welvaart omvat, kan veel van de meest urgente mondiale problemen aanzienlijk aanpakken.
Grondoorzaak: het financiële systeem
Krediet en schuld:
Het financiële systeem is sterk afhankelijk van krediet en schuld, wat voortdurende economische groei vereist om deze verplichtingen terug te betalen en te onderhouden. Dit creëert een cyclus waarin economische expansie essentieel wordt voor het behoud van financiële stabiliteit.
Winstmaximalisatie:
Bedrijven en financiële instellingen geven prioriteit aan winstmaximalisatie, vaak ten koste van milieu- en sociale overwegingen. Deze korte termijn focus op financiële opbrengsten leidt tot exploitatie van hulpbronnen en aantasting van het milieu.
Shareholder Value:
Beursgenoteerde bedrijven staan onder constante druk om aandeelhouderswaarde te leveren, wat betekent dat ze hun inkomsten en winsten moeten verhogen. Deze druk houdt een op groei gericht economisch model in stand.
Door het financiële systeem te erkennen als een grondoorzaak van het economische groeiparadigma en over te stappen op een model dat duurzame maatgetallen/metrics voor mensen, planeet en welvaart omvat, kunnen we de meest urgente mondiale problemen aanpakken. Deze verschuiving vereist uitgebreide veranderingen in beleid, bedrijfsgedrag, financiële praktijken en maatschappelijke waarden, maar het is een cruciale stap naar een duurzamere en eerlijkere toekomst.